Πονάνε οι λέξεις. Κι όμως τις προτιμώ από τη σιωπή, το κενό και την αδιαφορία. Ακόμα και εκείνες που δεν έχουν κάποιο νόημα, όλο και κάτι κρύβουν από πίσω τους. Κανείς δεν θέλει να έρχεται αντιμέτωπος με την πιθανότητα. Μίλα. Πές κάτι. Κι ας είναι μία λέξη, κάτι απλό. Κι ας μην είναι όμορφο. Αλλά τουλάχιστον θα το αποβάλλεις απο μέσα σου, θα νιώσεις λίγο εντάξει. Ακόμα και αν σου είναι αδύνατον να το ξεστομίσεις, εμπρός! Σκέψου ότι δεν είσαι μόνος σου, ότι υπάρχουν και άλλοι απο πίσω. Ότι ίσως οι άλλοι να περιμένουν την κουβέντα σου με ανυπομονησία και να τους βγάλεις απο το μαρτύριό τους.
Άντε λοιπόν, μίλα.
Άντε λοιπόν, μίλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου