Άντε λοιπόν, μίλα.

Πονάνε οι λέξεις. Κι όμως τις προτιμώ από τη σιωπή, το κενό και την αδιαφορία. Ακόμα και εκείνες που δεν έχουν κάποιο νόημα, όλο και κάτι κρύβουν από πίσω τους. Κανείς δεν θέλει να έρχεται αντιμέτωπος με την πιθανότητα. Μίλα. Πές κάτι. Κι ας είναι μία λέξη, κάτι απλό. Κι ας μην είναι όμορφο. Αλλά τουλάχιστον θα το αποβάλλεις απο μέσα σου, θα νιώσεις λίγο εντάξει. Ακόμα και αν σου είναι αδύνατον να το ξεστομίσεις, εμπρός! Σκέψου ότι δεν είσαι μόνος σου, ότι υπάρχουν και άλλοι απο  πίσω. Ότι ίσως οι άλλοι να περιμένουν την κουβέντα σου με ανυπομονησία και να τους βγάλεις απο το μαρτύριό τους.
Άντε λοιπόν, μίλα. 

Λογια

Θυμασαι, λες. Για ποσο; Μηπως οχι; Τελικα ξεχνας. Ξεχασες..Ολοι ξεχναμε καποτε.http://youtu.be/2GFgwJiWaJE

Με τα φωτα σβηστα

Ανοιξε τα ματια της και ενιωσε να πνιγεται. Η ανασα της κοφτη. Γυρισε να κοιταξει το ρολοι και ειχαν περασει περιπου 40 λεπτα απο τοτε που ειχε ξαπλωσει. Δεν ειχε κοιμηθει, δεν ειχε καν ονειρευτει. Σα να επεσε σε χειμαιρια ναρκη, στο απολυτο κενο. ''Θελω να βλεπω τα ματια σου συνεχεια, να σε νιωθω κοντα μου'', ηταν τα τελευταια λογια της λιγο πριν τον δει να φευγει. Εκεινος προχωρησε μπροστα της, τα βηματα του ολοενα και βαραιναν πιο πολυ την ψυχη της που την ενιωθε να χαρακωνεται. ''Δεν μπορω να σου δωσω πια αυτο που θες'' της ειπε κοιταζοντας τον τοιχο. Τα λογια του τοσο σιγουρα, τοσο αψυχα..σαν ενας ξενος. Σαν να εβλεπε παλι μπροστα της εκεινο το παιδι που ειχε γνωρισει πριν ενα χρονο. Εκεινον τον αγερωχο, μυστηριο, με τα μελαγχολικα ματια, αντρα που την ειχε γοητευσει απο την πρωτη στιγμη. Που ηθελε να τον δαμασει, να τον κανει δικο της και να ξετυλιξει την καρδια του. Να τον κανει ενα με εκεινη. Κοιτουσε το ταβανι και σκεφτοταν πως δεν καταφερε να τον κανει ποτε δικο της..πως ο τοιχος μεταξυ τους ηταν απροσπελαστος. Τα λογια του ηχουσαν μεσα της ξανα και ξανα. ''Δεν μπορω να σου δωσω πια αυτο που θες.'' Γιατι; Γιατι σταματησες να δινεις; ,σκεφτοταν..Και γιατι πρεπει να δινω μονο εγω; Να προσπαθω παντα εγω.. Τα φωτα σβηστα. Δεν ηθελε να βλεπει τριγυρω της. Δεν ηθελε να βλεπει οτι ηταν μονη της. Πως μπορεσε με τοση ευκολια να την εγκαταλειψει, χωρις τυψεις και χωρις μια εξηγηση; Δεν ηθελε να κλαψει. Προσπαθουσε να πνιξει τους λυγμους της. Αλλα ενιωθε τα ματια της πρησμενα και το κορμι της μουδιασμενο. Αναπολουσε το πρωτο τους φιλι..Η πιο δυνατη στιγμη που θυμοταν ομως ηταν εκεινη του η αγκαλια. Τοτε που δεν ηταν πια μονη και που καποιος την προστατευε στα δυο του χερια. Το σφυξιμο..Η ζεστασια..Η ανασα του..Τοσο εντονα ολα αυτα.. Τοτε που ηταν πια σημαντικη για καποιον. Εκεινα τα λιγα δευτερολεπτα που ηθελε να μεινουν στην αιωνιοτητα. Τοτε που ειχε επιστρεψει σπιτι της και σκεφτοταν αυτη τη σκηνη ξανα και ξανα, ευελπιστωντας να γαντζωθει στη μνημη της. Και το αμεσως επομενο πρωι που ξυπνησε τοσο χαρουμενη. Και καθως σχηματιζε στο νου της το χαμογελο του, χαμογελουσε και αυτη. Ετσι ηθελε να μεινει. Αυτη η αναμνηση που τοσο την πονουσε και τοσο την γαληνευε...Γυρισε στο πλαι και ακουμπησε στο υγρο απο τα δακρυα μαξιλαρι της. Εκανε να ανοιξει το φως αλλα σταματησε. Εμεινε εκει..μονη στο σκοταδι, με τη παρουσια του να αιωρειται.

Ηρθε και το καλοκαιρακι,παραλια-παιχνιδι-χαμος κ ειμαστε ολοι μες την τρελη χαρα (οση μας απομενει).Προσπαθουμε να αφησουμε στην ακρη ο,τι μας ενοχλει και θελουμε να διασκεδασουμε λιγο βρε αδελφε!Δεν βαζουμε κωλο κατω,εν ολιγοις.
Χθες σαν παιδι και εγω ελιωσα στην παραλια,κουτσομπολευσα με παρεα,μαυρισα -ΟΧΙ ΔΕΝ ΚΑΗΚΑ προς εκπληξη ολων- και γενικα εκανα ενα μικρο διαλειμμα απο αγχη και τρεξιματα που αντιμετωπιζουμε ολοι ακομα και το καλοκαιρι,κατι που κατα την ταπεινη μου αποψη πρεπει να κοπει δια νομου κ ολοι να κωλοβαραμε αυτη την εποχη. -Ναι,πολλα ζητας κοπελια,το ξερω!Αλλα για να μην τα πολυλογουμε,παρατηρουσα τον κοσμο που βρισκοταν εκει.Ενα θεαμα οντως που σου προκαλει δεος γιατι στις παραλιες μπορεις να δεις τους παντες να κανουν τα παντα!Και το κακο με τον Ελληνα ειναι οτι ειναι υπερβολικα παρατηρητικος και κουτσομπολης με αποτελεσμα να κοιταει απο την κορυφη μεχρι τα νυχια τον καθενα και να σχολιαζει ειτε απο μεσα του ειτε απο εξω του αυτο που βλεπει.Ετσι λοιπον και εγω με βαση την ερευνα που πραγματοποιησα εις την ακροθαλασσια θα παραθεσω τους τυπους των λιαζομενων που υπαρχουν καθημερινως και εχουν πολυ ενδιαφερον.
So let's start...

1. Χαλαρος: Ο χαλαρος ειναι ο τυπος που καθεται αναπαυτικα στην ξαπλωστρα του και λιαζεται αγνοωντας τους υπολοιπους.Συνηθως μονος του και απασχολει τον χρονο του πινωντας καφε,ακουγοντας μουσικουλα ή διαβαζοντας κανενα περιοδικο,ετσι για να ενημερωθει για το πως φοριουνται οι βερμουδες φετος.Ριξε και καμια βουτια,μην ξεχνιομαστε!
2. Παρατηρητικος: Δεν ειναι τιποτα αλλο απο αυτον που ειναι και ο πιο ενοχλητικος κατ'εμε.Καθεται στη γωνιτσα του,φοραει το καπελο του,το οποιο χρησιμευει και σαν καμουφλαζ,και ενεργοποιει το ρανταρ σε ακτινα 2 χλμ.Σιγουρα αν περασεις απο μπροστα του δεν μενεις απαρατηρητος,καθως θα σε σκαναρει με το βλεμμα του.Θα δει βεβαιως τι φορας και ΠΩΣ,ισως μουρμουρισει ακαταλαβιστικα ενα πικροχολο σχολιο για σενα και θα συνεχισει να σε κοιταει μεχρι να κατσεις ή να σε χασει απο τα ματια του.Εδω ευχομαστε το δευτερο.
3. Οικογενειαρχης: Ο καθενας καταλαβαινει οτι προκειται για οικογενειακη στιγμη τωρα.Σκαει η οικογενεια στην παραλια με παιδια,γατια,παππουδες κοκ για να κανει το μπανιο της ανεμελα.Δεν ενοχλουν ιδιαιτερα,εκτος αν εχεις μωρο,το οποιο του ηρθε τωρα να κλαψει αλλα οκ,αγαπαμε μωρα!
4. Μοναχικος: Ο οικογενειαρχης ερχεται σε αντιθεση με τον μοναχικο τυπο,ο οποιος ειναι σαν την καλαμια στον καμπο.Κανει την ηλιοθεραπεια του,κολυμπαει συνηθως στα βαθια νερα και γουσταρει γενικα all alone και μαγκια του στο κατω κατω.Ο μοναχικος συνδυαζεται ανετα και με τον χαλαρο τυπο.
5. Περα-δωθε: Οι περα-δωθε τυποι ειναι εκεινοι που οργωνουν την παραλια οση ωρα ειναι εκει.Τις περισσοτερες φορες πανε δυο δυο για παρεα και κανουν βολτες πανω κατω συζητωντας μεταξυ τους.Αντιλιακο,καπελακι,γυαλι και ορεξη για πεζοπορια δηλαδη.
6. Φασαριοζος: Πιθανως και αυτος να σε ενοχλει.Ειναι το ατομο που μιλαει ακαταπαυστα και σε ολες τις εντασεις ειτε μονος του ειτε σε αλλον.(Το πρωτο ειναι και περιεργο,γι'αυτο απο μακρια!).Καμια φορα μιλαει στο τηλεφωνο αλλα το θεμα ειναι πως ολη η παραλια ξερει περι τινος μιλαει απο την ενταση της φωνης του.Απαπα
7. Βαλε λαδι και ελα βραδυ: Ο τυπας/τυπισσα που κολλαει all over his body καθως πασαλιβεται με λαδι με απωτερο σκοπο να μαυρισει και να αναδειχθει πιο αστραφτερος και ωραιος στον ηλιο,τραβωντας καθε βλεμμα πανω του.Σημειωση: Η υπερβολικη ποσοτητα λαδιου μπορει να σε κανει ορατο και στα σκοταδια.Επισης σου φερνει πανω σου ο,τι ζωιφιο κυκλοφορει.
8. Διαννοουμενος: Ολοι εχουμε συναντησει εναν τετοιο μπροστα μας.Ειναι εκεινος ο οποιος κουβαλαει παντα ενα βιβλιο τουλαχιστον μαζι του και μελεταει στη θαλασσα.Μερικες φορες κουβαλαει και ολοκληρη τη βιβλιοθηκη μαζι του,διψωντας για μαθηση,και καταβροχθιζει τις σελιδες τους επι τοπου!Τουλαχιστον δεν ενοχλουν τα παιδια.
9. Τα σωματα: Να τα και τα ψωνακια μας τα οποια επιδικνυουν τα σωματικα τους χαρισματα και υπερηφανευονται για τα κορμια φετες που εχουν δημιουργησει,ιδρωνοντας στα γυμναστηρια και στις διατροφες.Προσωπικα το αγαπημενο μου χομπι στην παραλια ειναι να μετραει ποσες φετες εχει ο καθενας.Αλλα βρε παιδια μην τα δειχνετε ολα στη φορα και λυπηθειτε τους απλους-θνητους με τη μια και μοναδικη φετα!(και εγω μεσα!) Τα ψωνια συγχεονται με τους τυπους βαλε λαδι και ελα βραδυ επισης.
10. Ρακετοφοροι: Βεβαιως βεβαιως δεν λειπει ποτε απο μια παραλια η ρακετα και αν τιμας τον εαυτο σου χρειαζεται να ξερεις το παιχνιδι της ρακετας -αλλιως παραγκωνιζεσαι απ'ολους-Το μεσημερακι λοιπον,ενω ο ηλιος βραζει (Μα τοτε βρισκετε βρε παιδια?Φουλ στην ακτινοβολια ειναι!) και η παραλια ειναι ασφυκτικα γεματη,κανουν την εμφανιση τους-οπτικοακουστικη-τα τακα τουκα! Αμε. Οι ρακετοφοροι παιρνουν θεση μπροστα και αρχιζουν τις βολες,αλλωτε με μισος,λες και ειναι επαγγελματιες ενα πραμα και του δινουν και καταλαβαινει και αλλωτε χαλαρα για να περασει η ωρα (εδω παιζουν και οι ασχετοι ή πρωταριδες). Και εδω παρουσιαζουν τις ικανοτητες τους στον κοσμακη,που ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Κ ΑΥΤΟΣ λιαζεται!

Αυτες λοιπον ηταν οι 10 κατηγοριες ανθρωπων και μη που κυκλοφορουν στις παραλιες το καλοκαιρι και τις ζωντανευουν με ευχαριστο ή δυσαρεστο τροπο.Το σιγουρο ειναι οτι ολοι περνανε καλα με τον δικο τους και μοναδικο τροπο και αυτο εχει σημασια αυτη την εποχη.

Υ.Γ Τωρα εσυ θα νομιζεις οτι εγω ανηκω στην κατηγορια των παρατηρητικων για να σου κανω τετοια αναλυση αλλα πιστεψε με,δεν ειμαι τετοιος ανθρωπος,διοτι με ενοχλει να κανω αυτο που δεν θελω να μου κανουν!Τουλαχιστον οχι με προκλητικο τροπο!

Εσυ λοιπον σε ποια κατηγορια ανηκεις?

Αντε και καλα μαυρισματα! ;)

Ολα η τιποτα

Εδώ ειμαι παλι.Μετα από μια εξεταστικη, από ένα μεσοπροθεσμο, καποιες επιτυχιες και καποιες αποτυχιες και καμποσα προβληματα στη λιστα μου. Αρκετες αλλαγες δηλαδη. Αναθεμα και αν μπορουσαμε να τα ελεγξουμε όλα αυτά και να υπηρχε ένα ομορφο αποτελεσμα μεσα σε αυτό το χαος. Καλοκαιρι όμως. Το καλοκαιρι είναι η αγαπημενη μου εποχη. Σορρυ φιλε μου όμως που δεν αντεχω τη ζεστη. Ε να μου πεις, η ζεστη είναι που κανει αισθητο το καλοκαιρι. Οκ αλλα δεν μπορω να γινομαι μουσκεμα στο δευτερολεπτο που θα με αγγιξει η αχτιδα του ηλιου!

Υποτιθεται ότι ειμαστε ολοι πιο χαλαροι..Αυτο θελω κ εγω..Αυτο χρειαζομαι όπως οι περισσοτεροι γιατι δεν υπαρχει καμια ορεξη για ‘ζωη’. Γιατι να μου φταινε όλα? Και γιατι να πηγαινουν όλα προς το χειροτερο? Φαση είναι αλλα δεν περναει με τιποτα! Και εχω κουραστει. Κάθε μερα ολο και πιο πολύ. Να παω να εξαφανιστω γινεται? Από εκεινα τα νησακια στον Ειρηνικο που ακουω. Αναθεμα τη φτωχεια μας κιολας. Εχω τοσα συναισθηματα που δεν μπορω να βγαλω προς τα εξω. Θελω τοσα πολλα να δειξω και αλλα τοσα να πιασουν τοπο..Καθε μερα προστιθεται ένα κ το βουνο μεγαλωνει. Δεν εχω απαιτησεις από τη ζωη μου. Αυτά που δινω όμως είναι αναγκη να αξιζουν και να μην αιωρουνται στο κενο. Καμια φορα λεω στον εαυτο μου πως πρεπει να ειμαι πιο σκληρη με τους ανθρωπους και τη ζωη. Να σκεφτομαι πρωτα εμενα κ μετα τους αλλους.  Εγω όμως θελω να δινω και να παιρνω. Μονο ετσι ζω,χαιρομαι,αισθανομαι. Και εχω καταντησει να μην κανω  τιποτα από αυτά.Οχι! Τοσα εκανα! Τοσα εδωσα! Και περιμενω το σημα από την αντιθετη πλευρα.Αλλα δεν βλεπω τιποτα. Μηπως δεν χειριζομαι καλα τη σχεση μου με τα αγαπημενα μου προσωπα?Ετσι και αλλιως οι ανθρωπινες σχεσεις είναι να μυστηριο.Ενας συνεχης αγωνας επιβιωσης. Το θεμα είναι να βγεις νικητης. Λες να μην δω ποτε ανταποκριση? Να εδωσα τοσα και να μην παρω τιποτα? Ειδικα από ατομα που εχω μες την καρδια μου. Μακαρι να επαιρνα  πισω τα μισα από αυτά που εκανα..Θα ημουν πολύ χαρουμενη. Μακαρι να εκλεινα τα ματια μου και να χαμογελουσα..

Αμφιθεατρο 204

Μεσημερι Δευτερας.Η ωρα τρεις και καταφθανω στο πανεπιστημιο για το καθιερωμενο μαθημα της Δευτερας,Γνωστικη Ψυχολογια.Ο κοσμος λιγος στην αιθουσα.Σε λιγο θα γεμισει..
15.15 Ο καθηγητης μπαινει για να αρχισει το μαθημα του.Ειναι καλος στη δουλεια του.Εμενα τουλαχιστον μ'αρεσει και τον καταλαβαινω.Η αιθουσα ακομα δεν εχει γεμισει.
15.20 Ο λεκτορας εχει αρχισει ηδη την παραδοση.Σημερινο θεμα:η αντιληψη του ανθρωπου.Ενω κραταω σημειωσεις,κατι μου αποσπα την προσοχη.Ειναι η πορτα που ανοιξε και μολις μπηκε μια παρεα.Φωνες,γελια και αργα βηματα.Δεν δινω σημασια και συνεχιζω να παρακολουθω τις διαφανειες που πανε και ερχονται στον προτζεκτορα.Ακομα ερχονται φοιτητες..
Μετα απο μιση ωρα και ενω ο καθηγητης συνεχιζει,διακρινω μια ανησυχια τριγυρω.Ψιθυροι απο εδω,φωνες και γελια απο εκει..Το ακροατηριο αρχισε να πιανει κουβεντα.
Γιατι?Γιατι δεν παρακολουθεις?Δεν σε ενδιαφερει το μαθημα?Μηπως δεν σε ενδιαφερει γενικα το αντικειμενο αυτο?Μα η ψυχολογια ειναι τοσο ωραια!Μαθαινεις και εντριφεις σε τοσα πραγματα,που αλλωτε δεν ηξερες και ισως να μη σου δωθει ποτε ξανα αυτη η ευκαιρια.Ενταξει αρεσει σε μενα και σε σενα οχι.Εχεις το δικαιωμα να μην παρακολουθησεις και να βγεις εξω.
Ο καθηγητης σου εκανε παρατηρηση.Τον κοιτας,με υφος παρεξηγημενο.Και μολις γυρισει στον πινακα συνεχιζεις αυτο που ειχες αφησει στη μεση.
Ποιο ειναι το νοημα πες μου!Ξυπνας το πρωι,ισως και απο τα χαραματα,και αποφασιζεις να ερθεις στη σχολη σου.Αποφασιζεις να μπεις στην αιθουσα και προφανως να παρακολουθησεις.ΠΡΟΦΑΝΩΣ!Το μονο που κανεις ειναι να χαζολογας.Το μονο που κανεις ειναι να ενοχλεις τον μπροστινο σου,που ο κακομοιρης προσπαθει να ακουσει τον καθηγητη!Σου κανει παρατηρηση μια..δυο..και εσυ απλα αγνοεις.Αγνοεις τα παντα!Συμφοιτητες.καθηγητες που ισως να θελουν να μαθουν κατι παραπανω απο σενα.Θιγεσαι κιολας επειδη ο καθηγητης απευθυνεται σε σενα με ευγενικο τροπο και σου λεει να σωπασεις.Και γιατι ρε μαγκα δεν βγαινεις εξω?Αφου σου ειπα και πριν πως δεν ειναι υποχρεωτικο!Εφοσον θες να κανεις το καλαμπουρι σου,πηγαινε μια βολτα μεχρι το κυλικειο και ασε τους υπολοιπους να κανουν κατι χρησιμο.Και ενταξει να γραφεις στ'αρχιδια σου τον καθηγητη και τον συμφοιτητη σου..Τον ιδιο σου τον εαυτο δεν τον σεβεσαι?!Μαλλον δεν σου εμαθαν τροπους ε?
Ηρθες σε ενα τμημα ειτε απο επιλογη σου ειτε απο καθαρη τυχη και εχεις τοσες ευκαιριες να το εκμεταλλευτεις.Αλλα εσυ τιποτα!Συνεχιζεις να σχολιαζεις με τον διπλανο σου για το χθεσινο ματς.Χεστηκα να ξερεις!Χεστηκα ποσα γκολ εβαλε η ομαδαρα σου.Φυγε και ασε με!Σπαταλας το χρονο σου εδω και το μονο που σε ενδιαφερει ειναι να διασκεδαζεις στις ποδιες των κομματων και να τσεπωσεις τις σημειωσουλες σου για την εξεταστικη.Λαθος σου τα ειπανε!Και στο κατω κατω αν δεν σ'αρεσει εδω,αν δεν γουσταρεις το μαθημα και αν νομιζεις πως καταπιεζεσαι απο το συστημα,βγες εξω και πιασε καμια δουλιτσα αγαπητε μου!Να βγαζεις και μονος σου τα λεφτακια σου για να τα σκορπας δεξια και αριστερα.Και ασε εμας τα ''φυτα'',τους ''κακομοιρους'',τους ''ξενερωτους'' να παμε μπροστα και να χρησιμευσουμε καπου σε αυτη τη ρημαδα κοινωνια που γεννηθηκαμε!
Κουραστηκα να σε κραζω απο εδω,κουραστηκα να σε κραζω και απο κοντα.Εσυ δεν βαζεις μυαλο και χρειαζεσαι ενα καλο τρανταγμα.Στο ευχομαι!
Καληνυχτα Ελληναρα Φοιτητη

Η πρωτη μου φορα

Μαλλον καταλαβες οτι ειμαι καινουρια εδω.Για αρχη τα βασικα:με λενε Ολγα,18.5,απο την Αθηνα και φοιτητρια Φιλοσοφικης στο Πανεπιστημιο Αθηνων.Ανησυχη φυση σου λεει.. Τωρα τελευταια βλεπω οτι ολοι εχουν κ απο ενα blog,οπως ολοι εχουν τον γιατρο τους,τον δικηγορο τους..τον ψυχολογο τους.Κατι σαν μοδα να πω?Δεν ξερω.Παντως μ'αρεσει.Ξεφευγεις κ εδω,ανοιγεσαι,κριτικαρεις,ξεσπας,λες το μακρυ σου και το κοντο σου!Ειναι καποια πραγματα που δεν τα λες στον αλλον.Τα κρατας για σενα.Αλλα θες να τα βγαλεις κιολας.Τωρα θα μου πεις,αυτο που κανουμε εμεις εδω τι ειναι?Εγω τα λεω και εσυ τα διαβαζεις!Το ιδιο και το αυτο.Αλλα τελος παντων,ειναι τροπος εκφρασης και αυτος,μην λεμε τα ιδια και τα ιδια.Αλλωστε να ξερεις εγω μιλαω μονη μου.Κατσε!Μη βιαζεσαι να βγαλεις συμπερασμα οτι ειμαι η τρελη της γειτονιας!Εννοω οτι μοιραζομαι τις σκεψεις μου με τον εαυτο μου.Και ποιος δεν το κανει..Αρχικα σκεφτομουν να γραφω καθε μηνα.Να μαζευω ο,τι εχω να πω και να  τα αποτυπωνω εδω.Αλλα μαζευε μαζευε ποσο να αντεξει ο ανθρωπος?Ασε που ισως να ξεχναω και τι θελω να πω.Οποτε με βλεπω για πιο συχνη χρηση..Να μαθω πρωτα και τα κατατοπια.Οχι πως ειμαι ασχετη με την τεχνολογια αλλα ενα νεο μερος σαν αυτο θελει το χρονο του..